Μια φορά κι έναν καιρό, φωλιασμένο στα γαλάζια νερά του Ιονίου, υπήρχε ένα μαγευτικό νησί γνωστό ως Λευκάδα.
Ο μύθος έλεγε ότι η Λευκάδα ήταν κάποτε συνδεδεμένη με την ηπειρωτική χώρα με έναν στενό ισθμό μέχρι που η αρχαία Ελληνίδα ποιήτρια Σαπφώ έγραψε την τραγική ιστορία αγάπης του Απόλλωνα και της νύμφης Σαπφούς, προκαλώντας τους θεούς να χωρίσουν το νησί από την ηπειρωτική χώρα με έναν καταιγιστικό σεισμό, δημιουργώντας την εκπληκτική ακτογραμμή και τα απόκρημνα βράχια που ορίζουν πλέον την ομορφιά της.
Σε αυτό το νησί, οι ηλιόλουστες παραλίες απλώνονταν σαν χρυσές κορδέλες κατά μήκος της ακτής, προσκαλώντας τους ταξιδιώτες να απολαύσουν τη ζεστασιά τους και να κολυμπήσουν στα κρυστάλλινα νερά. Οι ελαιώνες καλύπταν σαν χαλιά τις πλαγιές των λόφων, τα ασημένια φύλλα τους λαμπύριζαν στο απαλό αεράκι, ενώ οι αμπελώνες στόλιζαν τις κοιλάδες, παράγοντας το καλύτερο κρασί που γνωρίζουν οι θνητοί.
Στην καρδιά της πόλης της Λευκάδας, ασβεστωμένα σπίτια με πολύχρωμα παραθυρόφυλλα ξεχύθηκαν στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια, όπου οι ντόπιοι και οι επισκέπτες περιπλανιονταν, απολαμβάνοντας το άρωμα φρεσκοψημένου ψωμιού και πίνοντας δυνατό ελληνικό καφέ σε πολυσύχναστα καφέ. Πέρα όμως από τα γοητευτικά χωριά και τις πολυσύχναστες παραλίες, η Λευκάδα κρατούσε ανείπωτα μυστικά. Ψηλά στην κορυφή του όρους Σκάρος, η αρχαία Ακρόπολη στεκόταν ως σιωπηλός φρουρός, φρουρώντας την ιστορία του νησιού και προσφέροντας πανοραμική θέα στις γύρω θάλασσες.
Στο ήσυχο χωριό της Καρυάς, έμπειροι τεχνίτες ασκούσαν την πανάρχαια τέχνη του κεντήματος, με τις λεπτές βελονιές τους να διηγούνται ιστορίες περασμένων γενεών. Και στα απομακρυσμένα ορεινά χωριά, όπου ο χρόνος φαινόταν να σταματάει, οι παραδόσεις μεταβιβάστηκαν μέσω του τραγουδιού και του χορού, διατηρώντας την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του νησιού.
Ωστόσο, μέσα στην ομορφιά και την ηρεμία, ακούγονταν ψίθυροι για έναν κρυμμένο θησαυρό θαμμένο κάπου στο νησί - έναν θησαυρό τόσο πολύτιμο που λέγεται ότι κρατούσε το κλειδί για το ξεκλείδωμα των μυστηρίων του παρελθόντος της Λευκάδας.
Και έτσι, τυχοδιώκτες από πολύ μακριά ήρθαν σε αναζήτηση του άπιαστου θησαυρού, που έλκονταν από ιστορίες αρχαίων κειμηλίων και αμύθητου πλούτου. Αλλά είτε βρήκαν τον θησαυρό είτε όχι είχε μικρή σημασία, γιατί στην αναζήτησή τους, ανακάλυψαν κάτι πολύ πιο πολύτιμο - τη διαχρονική μαγεία της Λευκάδας, όπου κάθε ηλιοβασίλεμα ζωγράφιζε τον ουρανό σε ροζ και χρυσές αποχρώσεις και κάθε κύμα ψιθύριζε μυστικά της θάλασσας.